در صورتی که حمله قلبی کمتر از ۲۰ دقیقه طول بکشد به آن سکته قلبی گفته نمی شود. چرا که این امر سبب مرگ عضله قلب شده و تحت عنوان آنژین صدری ناپایدار شناخته می شود. حملات قلبی بسیار خطرناک هستند چراکه ممکن است به سکته قلبی منجر شوند. از این رو در هنگام بروز حمله قلبی، بیمار باید در بخش سی سی یو بستری شده و از داروهای رقیق کننده رگ های کرونر استفاده کند.
علائم بیمار در هنگام حمله قلبی
قبل از هر چیز خونسردی خود را حفظ کرده و هرگز نترسید. استرس می تواند شما را بیش از پیش به سکته قلبی نزدیکتر کند. در این هنگام تا می توانید به سرفه کردن پی در پی روی آورید. دقیقا مانند زمانی که می‌خواهید خلط را از گلوی خود به خارج رها کنید. پس از چند بار سرفه نفس عمیق کشیده و مجدداً به صورت طولانی و عمیق سرفه کنید. این سرفه ها می توانند احتمال بروز سکته قلبی را پیش از رسیدن کمک های اولیه کاهش دهند. سرفه باعث می شود تا فشار مضاعفی به قلب وارد و سبب چرخش خون شود. سرفه های پی در پی می توانند ریتم نرمال قلبی را بازگردانند. پس از اینکه درد کم تر شد باید بلافاصله از قرص یا کپسول زیر زبانی به مدت ۵ دقیقه استفاده کرد. در صورتی که درد با استفاده از قرص زیر زبانی کاهش نیافت، باید هرچه سریعتر به نزدیکترین مرکز درمانی مراجعه کرد. در صورت مشاهده نشانه های زیر شما دچار حمله قلبی شده اید:
- تنگی نفس
- گسترش درد به سمت دستها، گردن و فک
- احساس ناراحتی شدید در ناحیه شکم
- از حال رفتن ناگهانی
- نفس نفس زدن
- تعریق سرد
- ضربان سریع و خاکستری شدن پوست
- تهوع و استفراغ
کمک های اولیه در سکته قلبی
با مشاهده موارد فوق باید اقدامات زیر را انجام دهیم:
- ابتدا باید بیمار را در حالت نیمه خوابیده شبیه به حرف w قرار دهیم. به عبارتی فرد را به پهلو خوابانده تا پشت او زاویه ای ۷۵ درجه ای با زمین بسازد و زانوهای در حالت جمع شده باشند.
- در اقدام بعدی باید بلافاصله با اورژانس تماس گرفت.
- تا رسیدن اورژانس یک قرص آسپرین ۳۰۰ میلی گرمی به بیمار داده و از او می خواهیم که با آهستگی آن را بجود.
- باید به طور مرتب تنفس و ضربان قلب بیمار را تا رسیدن اورژانس چک کنیم.
- برای اینکه بیمار احساس دل درد و ضعف می کند باید لباس‌های تنگ را در بیاوریم.
- از همسایه ها بخواهید تا شرایط را برای بردن بیمار به آمبولانس را فراهم کنند.
عملیات احیای تنفس در موارد اورژانسی هنگام بروز سکته قلبی
هنگام حمله قلبی ممکن است بیمار نتواند به خوبی نفس بکشد. از این رو باید از روش احیای قلبی ریوی (CPR) استفاده کرد. برای سی پی آر کردن، قفسه سینه را با سرعت ۱۰۰ ماساژ در دقیقه داده و سی پی آر می کنیم. در صورتی که با روش سی پی آر آشنایی ندارید، باید تا رسیدن اورژانس قفسه سینه بیمار را با دستان به صورت سریع و مکرر فشار داد. مراقب باشید تا آسیبی به دنده های بیمار نرسد. در برخی از مواقع اگر فشار به طور حداکثری باشد می تواند منجر به شکستگی دنده های بیمار شده و نفس کشیدن برای او را بیش از پیش سخت‌تر کند.